Leontienhuis

Leontien van Moorsel overwon haar eetstoornis en richtte het Leontienhuis op.

Op haar vijftiende werd Leontien Van Moorsel Nederlands kampioen. Daarna won ze talloze wedstrijden en domineerde ze de wielersport. Ze werd meermalen wereldkampioen en won olympische medailles. Daarin vergde ze veel van zichzelf, ze kampte jarenlang met anorexia nervosa. 

Inmiddels heeft ze haar anorexia overwonnen en het Leontienhuis opgezet, waar ze jongeren helpt om van hun eetstoornis af te komen. 

Herstellen van een eetstoornis is een gevecht. Je moet iets loslaten wat een deel van jezelf is geworden. Dat is doodeng. 

Het Leontienhuis helpt je de moed en kracht te verzamelen om tegen de eetstoornis in te gaan. Zij begeleiden en steunen je in dit gevecht. En niet alleen jou, maar ook je naasten, zoals je ouders of partner. Onze ervaringsdeskundigen zijn het springlevende bewijs dat herstellen écht kan. Zij staan voor je klaar.

De overwinning op de eetstoornis is mijn mooiste verwinning! 

Het is een moeilijk gevecht en zwaarder dan welke wielerkoers dan ook. Dat is de reden waarom ik het Leontienhuis heb opgezet. Het Leontienhuis is een centrum voor herstel voor mensen met een eetstoornis én hun naasten. Want de hele familie lijdt onder de eetstoornis. En herstellen doet iemand vooral in de eigen omgeving, dus dan is het belangrijk dat juist ook ouders en andere naasten kennis hebben van de problematiek.

De ouders van Femke willen het eerlijke verhaal over eetstoornissen delen. Het gaat bij een eetstoornis niet om aandacht of om een mooi lichaam. Dat is veel te simpel gesteld.

Een eetstoornis komt veel voor bij mensen die onzeker zijn, zichzelf niet goed genoeg vinden. In het Leontienhuis zien we veel meisjes/vrouwen en ook een aantal jongens/mannen die heel talentvol zijn, maar het is in hun ogen nooit goed genoeg. Perfectionisme speelt een grote rol en dat gaat niet persé over het uiterlijk. 

Zelf was ik onzeker over schoolprestaties en toen ik goed werd in fietsen, schoot ik door. Ik wilde blijven presteren en kostte wat het kost aan de top blijven. Zo is mijn eetstoornis ontstaan. Wat ook meespeelt is het omgaan met moeilijke emoties. Een eetstoornis geeft een gevoel van ergens grip op hebben, hoe onlogisch ook. Terwijl je de controle juist verliest. En ondervoeding maakt dat je gevoelens afvlakken, dus dan is het een manier geworden om moeilijke gevoelens te verdragen. 

Na mijn herstel heb ik leren praten over emoties. Ik weet nu dat ik hersteld ben omdat ik een aantal jaar geleden, na het overlijden van een goede vriend (eigenlijk mijn beste maatje) heb kunnen huilen en praten.  Rouwen en het verlies delen met anderen in mijn omgeving, daardoor had ik de eetstoornis niet meer nodig. 

Bewegingsdrang is ook een groot probleem. Tijdens mijn tweede wielercarrière (na het herstel van de eetstoornis) heb ik geleerd om goed om te gaan met sport. Het gaat om een goede balans tussen inspanning en ontspanning. Rust durven nemen in plaats van jezelf elke dag opnieuw uitputten. En ook het lichaam goed aanvullen. Daardoor werd ik sterker dan ooit. Balans, dat is zo belangrijk! 

Helaas lukt het niet altijd om het gevecht tegen de eetstoornis te winnen, kijk naar het gevecht van Femke. Dat is heel erg, het is de psychiatrische ziekte met het hoogste sterftecijfer. Tegelijkertijd willen we bij het Leontienhuis ook laten zien dat herstellen mogelijk is. Ik ben daar een voorbeeld van. 

Leontien Van Moorsel.